Iets over mijn achtergrond

Ik ben geboren in Arnhem als helft van een tweeling. Naast mijn tweelingbroer had ik twee zussen boven mij en twee zussen onder mij. Mijn naam heb ik te danken aan Idelette de Bure, de vrouw van Calvijn, naar wie ik vernoemd ben. We woonden in een pastorie. Eerst in Huissen en vervolgens in Almelo, waar ik mijn jeugd doorgebracht. In de Grote kerk van Almelo leerde ik liturgie vieren en de bijbel spellen. Ik werd daar zo enthousiast over dat ik besloot om net als mijn twee oudere zussen theologie te gaan studeren aan de Universiteit van Amsterdam. In tegenstelling tot de meeste andere studenten beschouwde ik deze studie vooral als een beroepsopleiding. Ik wilde net als mijn vader dominee worden. Inmiddels denk ik dat de keuze voor theologie ook een soort gen is. Twee ooms van mijn vader hadden theologie gestudeerd en één van onze kinderen studeert het momenteel ook.

Tijdens mijn studie leerde ik Henk Schoon, oud-katholiek priester-student kennen. We kregen in 1986 een relatie en trouwden in 1992. We zijn elk bij onze eigen kerk gebleven, maar hebben elkaar met onze kerkelijke tradities  verrijkt. Over geloofszaken zijn we het eigenlijk altijd eens.
De oud-katholieke kerk was mij volkomen vreemd maar ik voelde me er als protestants meisje, die opgevoed was met liturgie gelijk thuis. Ik heb nooit serieus overwogen om oud-katholiek te worden. Afgezien van het feit dat de oud-kathlieke kerk toen nog geen vrouw in het ambt kende lag mijn taak naar mijn gevoel vooral in de protestantse kerk. Deze kerk zie ik als deel van de kerk van alle tijden en plaatsen. Oecumene is mij met de paplepel ingegoten.

In 1992 begonnen mijn man en ik beiden als ambtsdragers te werken. Ik in de Hervormde Gemeente van Enkhuizen, die ik 18 jaar lang mocht dienen en mijn man in de oud-katholieke parochie van Alkmaar en Enkhuizen.
In  2010 maakt mijn man de overstap van het bisdom Haarlem naar het bisdom Utrecht en deed ik intrede in de protestantse gemeente van Vleuten.

In eerste instantie betrokken we de pastorie in de Den Hamstraat 2 samen met onze drie kinderen. Zij zijn na de middelbare school gaan studeren en wonen inmiddels elders. De pastorie is nu een soort duiventil, waar bij tijd en wijle weer een kind komt bivakkeren. Woonruimte vinden in deze tijd valt niet mee.

Mijn bevestiging in het ambt op 1 maart 1992, met rechts Joop Boendermaker en Alex Otten, die mij invoerden in de rijkdom van de liturgie.

De taal van de Liturgie

(Publikatie uit de Klaas )

Welkom in de pastorie: Den Hamstraat 2, 3451 BN Vleuten

Idelette Otten, verbi divini minister, dat betekent: dienaar van het goddelijke Woord.

Wat dit inhoudt, wist mijn voorganger in Enkhuizen, dominee-dichter Geert Boogaard treffend te verwoorden in het volgende gedicht uit de bundel ‘Tijd en Teken’:

PASTORAAL      

Dienaar zijn
van het Woord der genade
daarom niemand verwerpen
iedereen aannemen.

Een beker laten rondgaan
aan tafel
en brood voor allen
een doopvont laten dragen in de kerk
en water sprenkelen aan het voorhoofd
van een jongen die viel,

Diep in zijn ogen kijken
en dan zeggen:
hoopt volkomenlijk op de genade
die u wordt toegebracht in de openbaring
van Jezus Christus.

Kinderen onderwijzen
vragenderwijs
en dan gelukkig zijn
in hun antwoord.

Rondgaan onder zieken
aarzelend
nimmer vooruit wetend
wat te zeggen
en nooit in staat te bidden
gelijk het behoort
aandachtig luisteren in hun kamer
misschien dat er woorden beginnen
die leven
vergeving zeggen
wederopstanding
en toekomst.

Aan de graven staan
boven de kist vertellen
van het leven
alle zwart ten spijt een bruiloft aanduiden
die komt
en daarom de bloemen
rechtvaardigen.